Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών Σπίθα & Αντιμνημονιακή συσκότιση. 1η Ανάγνωση, για την Λαϊκή Κυριαρχία

Πριν μερικούς μήνες όταν ακόμη Κ.Α.Π. σήμαινε Κίνηση και όχι Κίνημα (για κάθοδο σε εκλογές),  με τη δήλωση Θεοδωράκη,Βελίδειο,το Λευκό υπήρχε ως θέση.Σχετική ανάρτηση και στην κεντρική ιστοσελίδα.Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα?????? Και όλοι μα όλοι συνωστίζονται για τη δημιουργία κομμάτων,κινημάτων,ομάδων κλπ...???Είναι απλό απλούστατο δεν  υπήρχαν οι  Πλατείες και επομένως ανέξοδα ο καθένας επιχειρούσε να συσπειρώσει "κοινό" για τα πολιτικά του σχέδια.
Ο αστάθμητος όμως παράγοντας που λέγεται άνθρωπος ήρθε και χάλασε τους σχεδιασμούς  γρηγορότερα απο όσο κάποιοι νόμιζαν.
Οι πλατείες δυστυχώς για όλους αυτούς, έθεσαν επί τάπητος το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, το "σάπιο" του πολιτικού μας συστήματος και καμία αλλαγή δεν υπήρχε και δεν θα  υπάρξει,  με  το συγκεκριμένο ελαττωματικό υλικό.

Μετά τις πλατείες όλο το καθεστωτικό σύστημα και οι "άτυποι" υποστηριχτές του "έκλεψαν" μια λέξη άμεση δημοκρατία,την έβαλαν στα "προγράμματά" τους και βγήκαν προς άγραν "πελατών".

Τι κρατούν όμως στα χέρια τους, "άδειο πουκάμισο" (Ευριπίδης Ελένη, Σεφέρης).

Επί του παρόντος όλοι θα εισπράττουν την βουβή (δημιουργική) διαμαρτυρία του κόσμου και την απαξίωση των καθεστωτικών μηχανισμών, μη συμμετέχοντας σε στημένα "προεκλογικά" κομματικά και παραταξιακά πανηγύρια, πότε για τη δημοκρατία (των 50 ατόμων) και πότε για το μνημόνιο των 500 ατόμων.

Οι πλατείες ζήτησαν καθαρές λύσεις όχι με αυτούς,που μας οδήγησαν ως εδώ και κυρίως όχι και με κανένα τρόπο στο γήπεδο με τους κανόνες  του συστήματος.

Για τους επαΐοντες ,ήταν γνωστό τι ακριβώς έκαναν ο  Μίκης και τα μέλη της Προσωρινής  Συμβουλευτικής Επιτροπής ,τις ημέρες της πλατείας....Τα λάθη είναι για να μαθαίνουμε,όχι για να επαναλαμβανόμαστε.
Τόσο η εισαγωγή, όσο και το παρακατάτω άρθρο αφιερώνεται όχι μόνο στις κατ ευφημισμό κινήσεις ανεξάρτητων πολιτών, αλλά και όσων επιθυμούν να παρακάμψουμε το αίτιο του  πραγματικού προβλήματος  της χώρας και να θέλουν να μιλάμε για τα αποτελέσματα.

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ σε  εκλογές ή μας οδηγούν  ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ? 

ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΙ ΛΕΥΚΌ!!!! 

....Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα εκφράζουν κάποια παραβίαση των παραπάνω αρχών και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί αρνητική ή ουδέτερη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων. 
Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος; 
Όταν το 50% συν ένα του εκλογικού σώματος επιλέξει την λευκή ψήφο τότε υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς. 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση. 
Παράδειγμα: 1) Έστω ότι έχουμε τις Α,Β,Γ,Δ και Ε πέντε προτάσεις προς ψήφιση (η ψηφοφορία θα διεξαχθεί με βάσει ΠΔ 96/2007 το οποίο ισχύει και σήμερα) και υπάρχει το δικαίωμα της λευκής ψήφου από τους εκλογείς. Ο αριθμός των εκλογέων είναι εκατό (100) άτομα . 
Από τα αποτελέσματα της ψηφοφορία προκύπτει ότι οι πενήντα ένας (51) ψήφισαν λευκό και 30 την Α πρόταση, 10 την Β, 5 την Γ , 2 την Δ, 1 την Ε και 1 άκυρο. Η πλειοψηφία των εκλογέων (51%) ψήφισε λευκό ( πλειοψηφικό σύστημα) και το λευκό αποτελεί συνειδητή επιλογή (και όχι αδιαφορία γιατί αυτή εκφράζεται από την αποχή ) που εκφράζει αρνητική ή ουδέτερη στάση τόσο απέναντι στις παραπάνω πέντε προτάσεις όσο και σε αυτούς που τις εκφράζουν. Τότε οι παραπάνω, αφού έχουν απολέσει την νομιμοποίηση τους να μιλούν εκ μέρους της πλειοψηφίας, πρέπει να αποσυρθούν (γιατί ανάλογη χρήσης έχουν και τα λευκά όταν έχουν μικρό ποσοστό, επίσης δεν υπάρχει εκπρόσωπος του λευκού) γιατί αυτό είναι το σαφές μήνυμα της λευκής ψήφου. Στη συνέχεια πρέπει να γίνουν ζυμώσεις, καταγραφή τάσεων και επιλογή (π.χ. δημοψηφίσματα) για το τι ζητάει η πλειοψηφία των εκλογέων και να διαμορφωθούν νέες προτάσεις που θα περικλείουν αυτές τις τάσεις της πλειοψηφίας Οι εκπρόσωποι αυτών των προτάσεων πρέπει να μπορούν να εκφράσουν την πλειοψηφία. 
Παράδειγμα: 2) Σε σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Πρώτο Τμήμα) , που αφορά την υπόθεση Πασχαλίδη, Κουτμερίδη και Ζαχαράκη κατά Ελλάδος αρ. απόφασης: Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008 στο κεφάλαιο Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση και στην παράγραφο 32 αναφέρεται ΄΄ Περαιτέρω , το Δικαστήριο …..σώματος. Ειδικότερα, επιλέγοντας το λευκό ψηφοδέλτιο, ένα μέρος του εκλογικού σώματος της μείζονος εκλογικής περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας επιθυμούσε να εκφράσει την αποκήρυξη όλων των πολιτικών σχηματισμών.΄΄ Όλη η απόφαση στο www.nsk.gr/edad/ee474.pdf. Δηλαδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η λευκή ψήφος αποκηρύσσει όλα τα πολιτικά κόμματα. Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου υπερβαίνει το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε μήπως διαλύονται τα πολιτικά κόμματα; 
Αν στο Σύνταγμα α.41 παρ. 1΄΄ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διαλύσει την Βουλή εάν αυτή ευρίσκεται εν προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα………΄΄ στην άνω περίπτωση που σε μεγάλο ποσοστό (50% συν 1) του εκλογικού σώματος αποκηρύσσει, με την ψήφο του, τα πολιτικά κόμματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστής του πολιτεύματος – αρχηγός της πολιτείας (α30 παρ.1 του Συντάγματος ) θα πρέπει να διαλύσει όλα τα κόμματα (αρχή της λαϊκής κυριαρχίας). 
Στο α. 52 του Συντάγματος αναφέρει περί της ΄΄Γνήσια και ανόθευτη εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας΄΄ και αφορά την πληροφόρηση του λαού από τα ΜΜΕ. Ο λαός είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΟΣ για την δύναμη της λευκής ψήφου. Οι δημοσιογράφοι είναι επιλήσμονες των καθηκόντων τους έναντι στον ελληνικό λαό γιατί ο τελευταίος είναι εντελώς απληροφόρητος για την δύναμη της λευκής ψήφου. 
Η λευκή ψήφος αποτελεί την μεγαλύτερη, δημοκρατικότερη και κυρίως ουσιαστικότερη μορφή διαμαρτυρίας στα δημοκρατικά καθεστώτα. Η λευκή ψήφος είναι πολιτική απόφαση που αποκηρύσσει το πολιτικό σκηνικό και στην εκλογική διαδικασία έχει την μορφή πολιτειακού δημοψηφίσματος. 
Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, τι νόημα θα είχε η επιλογή της λε��κής ψήφου από το εκλογικό σώμα και ποια θα ήταν η ουσία της στην εκλογική διαδικασία με βάσει των αρχών της δεδηλωμένης και της λαϊκής κυριαρχίας ; Μήπως ο πολίτης – εκλογεύς ασκώντας το ανώτερο δημοκρατικό του δικαίωμα, συμμετέχοντας με την ψήφο του στις εκλογές, επιλέγοντας λευκό ουσιαστικά η ψήφος του είναι υποδεέστερη και άνευ σημασία για το εκλογικό σώμα καταπατώντας την αρχή της ισότητας; Θα έπρεπε τότε να υπάρχουν μόνο τα έγκυρα και τα άκυρα ψηφοδέλτια που σημαίνει ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να υιοθετήσουμε μία από τις επιλογές που δίδουν τα πολιτικά κόμματα χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής, όπως γίνεται ουσιαστικά σήμερα γιατί ποτέ δεν άνοιξε η συζήτηση για τις δυνατότητες που προσφέρει στο εκλογικό σώμα η λευκή ψήφος. Το Σύνταγμα της Ελλάδος προστατεύει τον κυρίαρχο λαό και το Δημοκρατικό πολίτευμα και όχι το status quo (ηγεμονία) των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων τους. 
Στα δημοκρατικά πολιτεύματα λοιπόν έχει προβλεφθεί το πώς ο κυρίαρχος λαός έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους υποψηφίους αυτών βοηθώντας στην εξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος. Αν οι τυχόν ομάδες πίεσης (Τράπεζες, Εκδότες, ΜΜΕ, Βιομήχανοι κ.ά.) έχουν βρεθεί πάνω από το πολιτικό σύστημα και αυτό εκτελεί εντολές τους πώς αλλιώς μπορεί ο κυρίαρχος λαός να απεγκλωβιστεί ειρηνικά από όλα αυτά; Όταν το πολιτικό σκηνικό συνολικά είναι κατώτερο σε πολιτικές, αξίες και ήθος από την κοινωνία δεν θα πρέπει να μπορεί να απαλλαγεί από αυτό ή θα πρέπει και η κοινωνία να γίνει σαν και αυτούς; Στη Δημοκρατία μόνο επιλέγεις δεν μπορείς να απορρίπτεις;
Οι πολιτικοί σήμερα είναι αυτοί που ουσιαστικά ασκούν την νομοθετική, εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία και όπως είναι φανερό, αν το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο, δεν υπάρχει πιθανότητα τιμωρίας πολιτικών προσώπων ή επιχειρηματιών. Η λευκή ψήφος έχει την δυνατότητα να ΄΄καθαρίσει΄΄ το παρακμάζον πολιτικό σύστημα και να δώσει την δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό να θέσει νέους κανόνες διακυβέρνησης. 
Είναι ευκαιρία να διδάξουμε δημοκρατία όλο τον κόσμο και να τους αποδείξουμε ότι στη Δημοκρατία οι λαοί δεν εγκλωβίζονται σε ΄μέτριες΄ από το σύστημα προτεινόμενες επιλογές αλλά μπορούν να τις αποσύρουν και να αναζητούν αυτό που τους εκφράζει. 

Οι καθεστωτικές ασημαντότητες

Η εξαθλίωση δε φέρνει επανάσταση

Άρθρο | Τετ,28/09/2011 - 10:42

Παίρνουμε για αφορμή, το βαθυστόχαστο "πρόγραμμα" μιας "κίνησης πολιτών", για να δείξουμε πως η λεξιλαγνεία βενιζέλου, χωρίς να λέει τίποτα, δεν είναι μόνο δικό του χαρακτηριστικό.

Η μια μετά την άλλη ομάδες, "κινήματα", "μέτωπα", κόμματα και αποκόμματα βγάζουν απόψεις, έτοιμα να διαπραγματευτούν μια θέση στο πολιτικό -  "μετωπικό" - κομματικό σκηνικό, που διαμορφώνεται.

Η κρίση και η απελπισία της κοινωνίας δε μετριέται στους δρόμους ή στις εφορίες. Μετριέται στις αμφισβητούμενες δημοσκοπήσεις των καθεστωτικών εταιρειών, με την άρνηση της να δώσει προτίμηση σε κάποια από τις "λύσεις", που της προτείνει το σύστημα. Ο "κανένας" εξακολουθεί να είναι πρώτο κόμμα.

Και κάποιοι σπεύδουν να καλύψουν το κενό. Πώς;

Με λόγια που δε λένε τίποτα.

Τι μας λέει το πρόγραμμα, που τυχαία επιλέξαμε:

- "Ο λαός δεν μπορεί να επιβιώσει μέσα στη δυτική ηγεμονία κι έχουμε και την αδυναμία του εξωνημένου κρατιδίου να αντιμετωπίσει την επέλαση του νεοοθωμανισμού".

(αυτοί, χωρίς νεοοθωμανισμό και 100 αναφορές σε εθνικά ζητήματα, ιδιαιτερότητες, ταυτότητες κλπ δεν μπορούν να φτιάξουν πρόγραμμα)

- "Φορέας ανατροπής ένα εναλλακτικό κίνημα εθνικής χειραφέτησης".

(πιάστο αβγό και κούρευτο. Γιατί όχι και σεξουαλικής χειραφέτησης;  Μετά λόγου γνώσεως λέμε το τελευταίο. Χωρίς την απελευθέρωση του χειρωνακτικού και πνευματικού αυνανισμού, από την κυριαρχία των μονοπωλίων και των τραπεζών, προκοπή δε βλέπουμε. Να παραδώσουμε τον αυνανισμό, στην αυτόνομη σκέψη και φαντασία των ανθρώπων. Μαζί με την πολιτική και τη ζωή μας όλη).

- Συντονισμός με τα κινήματα σε όλο τον κόσμο, που "έχουν ξεπηδήσει απέναντι σε αυτή την κατάσταση" και  "αξιώνουν έναν δημοκρατικά οργανωμένο πολυπολικό κόσμο, όπου κάθε λαός θα έχει το δικαίωμα να οικοδομήσει το δικό του κοινωνικό μοντέλο, βασισμένος στην ιδιαίτερη ταυτότητά του".

(θα υπάρξει "συντονιστική επιτροπή;")

- "Στόχοι: Εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, οικολογική ισορροπία, άμεση δημοκρατία - κοινοτισμός."

(θέσεις παρμένες από τις "διακηρύξεις" του ΠΑΣΟΚ)

- Ακολουθούν συγκεκριμένες προτάσεις: "Υπερασπίζουμε την ανάγκη μιας οργάνωσης της κοινωνίας που θα περιορίζει αποφασιστικά την κυριαρχία του εμπορεύματος πάνω στους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, θα αναπτύσσει ορισμένους τομείς παραγωγής και θα αποαναπτύσσει άλλους, θα περιλαμβάνει έναν μεγάλο κοινωνικοποιημένο τομέα, θα μεταφέρει πόρους και δραστηριότητες στην περιφέρεια, θα προωθεί την πολυκαλλιέργεια και τις βιολογικές καλλιέργειες, θα απορρίπτει τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και θα αναπτύσσει (προωθεί) την ενεργειακή αυτονομία σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο, στηριγμένη κατ’ εξοχήν στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας."

(ξανά ΠΑΣΟΚ)

- Κι αφού πουν πολλά, πάμε στην "ουσία της δημοκρατίας": "η θεσμοθέτηση των δημοψηφισμάτων, αλλά προπαντός η σταδιακή ενίσχυσηαμεσοδημοκρατικών θεσμών, τους οποίους κάνει εφικτούς και η μεταφορά των αποφάσεων σε τοπικό επίπεδο και σε επιχειρήσεις και θεσμούς μικρότερου μεγέθους"..."Πρέπει να αντικατασταθεί το παρόν ξεπερασμένο και αναχρονιστικό Σύνταγμα, που είναι κομματοκεντρικό και πρωθυπουργοκεντρικό, από ένα Σύνταγμα που ενισχύει τον ρόλο του λαϊκού παράγοντα στη λήψη των αποφάσεων – θέσπιση δημοψηφισμάτων, άμεση εκλογή του προέδρου από τον λαό, θέσπιση δεύτερου νομοθετικού σώματος, ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης και του κοινοτισμού. κ.λπ..."

(σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ, που κι αυτό είναι "αμεσοδημοκρατικό κίνημα" εδώ έχουμε "σταδιακή ενίσχυση" και όχι μόνο δημοψηφίσματα. Κι ένα σύνταγμα που "ενισχύει το ρόλο του λαϊκού παράγοντα" - θέσπιση δημοψηφισμάτων, "αμεσοδημοκρατική εκλογή προέδρου, κι άλλη βουλή, μια και δε μας φτάνει η μία και "ενίσχυση της αυτοδιοίκησης και του κοινοτισμού").

Φίλοι του "άρδην", της "ρήξης" και του Καραμπελιά", ευχαριστούμε, που κάματε τον κόπον ασχοληθείτε με τη σωτηρία μας.

Μάλιστα, "άμεση δημοκρατία", με πρόεδρο, δύο βουλές και άλλες "ενισχυτικές πολιτικές"!!! Πώς να την αντέξουμε τόση "δημοκρατία";

"Σοβαρά" σχόλια, τώρα (αν είναι δυνατόν!):

1. Ο τίτλος στο "πρόγραμμα" θα μπορούσε να είναι "Η πολιτική ηγεμονία του εξεγερμένου λαού πάνω στα καθεστωτικά πολιτικά μορφώματα".

Από τον Ιούνη και μετά, αν δε βάλουν λίγη "άμεση δημοκρατία" στα λόγια τους, ξέρουν πως θα φάνε στρατσιές  ή αβγά. Ακόμα και το ΠΑΣΟΚ, τη "διαβούλευση" για το ν/σ με τα δημοψηφίσματα, την αποκάλεσε "άμεση δημοκρατία".

Τρικυμία εν κρανίω ή απελπισμένες απόπειρες εξαπάτησης ενός απελπισμένου λαού.

2. Η αοριστολογία, διαχρονικό χαρακτηριστικό της καθεστωτικής πολιτικής υπάρχει σε κάθε ομιλία, "διακήρυξη" ή "πρόγραμμα". Υπάρχει και εδώ.

3. Πολλές γραμμές για τις περισπούδαστες διαπιστώσεις, χωρίς να πούν τίποτα.

Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Πώς φτιάχνεται το χρέος; Πώς φτιάχνεται το χρήμα; Ποιος κινεί ή επηρεάζει καθοριστικά την Τουρκία, την Ελλάδα, τους λαούς, τις κυβερνήσεις, τα έθνη;

Γιατί "βαλκανικός και όχι νοτιοανατολικός, βορειοαφρικάνικος, ευρωπαϊκός ή παγκόσμιος πόλος";

Από την πολύ κατάρρευση, η "δυτική ηγεμονία", που έχει μετατρέψει την Κίνα σε βιομηχανικό προλεταριάτο, θα πάθει τίποτα. Γιατί την λέμε "δυτική" και δεν τη λέμε "βόρεια", "ανατολική" "βορειοδυτική", "τραμουντάνα", ή "σιρόκο"; Για να μη την πούμε με το πραγματικό της όνομα;

Όπως και να την βαφτίσετε, στις ΗΠΑ ή στην Κίνα, στη Ρωσία ή στη Βραζιλία, "ολιγαρχία" είναι, με συγκεκριμένες δομές και τρόπους οικονομικής , κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής κυριαρχίας , που δεν τολμάτε ούτε καν να τους αναφέρετε. «Ού λήψει το όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω», καραμπελιά.

4.  Όσο για το "τι κοινωνία θέλουν", τα λένε όλα "η εκλογή προέδρου από το λαό" και "τα δύο νομοθετικά σώματα"! 

...και το "παπαγαλάκι ", κάτω από το βαθυστόχαστο πρόγραμμα, γράφει:

"Είναι κάτι που πολλοί περιμέναμε και πιστεύαμε πως αργά ή γρήγορα θα πραγματοποιούνταν.
Στηρίζω με όλη μου την ψυχή την κίνηση πολιτών Άρδην και εύχομαι και ελπίζω να αποτελέσει το έναυσμα για τη σύνδεση του λαού με το πρόταγμα της ριζικής κοινωνικής αλλαγής."

Κι εμείς. Κι εμείς. Ξυπνούσαμε και κοιμόμαστε, περιμένοντας με αγωνία αυτό το κείμενο.

"Η επίδραση της ουράς της αθερίνας στον τρικυμισμένο ωκεανό" (Χρόνης Μίσσιος) 

Για να εμπλουτίσετε τις γνώσεις σας, διαβάστε το νέο βιβλίο της Σπίθας, το πρόγραμμα του Καζάκη , του Σύριζα, του "Μετώπου" και ας κάνουμε ένα πνευματικό κουίζ:

Βρείτε τις διαφορές.

Και μετά απορούν με την επιλογή του "κανένα" και βρίζουν το λαό, που τρέχει στις εφορίες να πληρώσει, μη του κόψουν τον κώλο.

ΥΓ:

Ένα σωρό καθηγητάδες μαζεύτηκαν, για να συζητήσουν για τη "στάση πληρωμών" και την "επόμενη μέρα". Αυτοί οραματίζονται επόμενες μέρες, την ώρα που ο λαός τα έχει χαμένα και δε βλέπει άσπρη μέρα. Λίαν συντόμως, θα τους παραλάβουμε κι αυτούς. Θα γίνει μεγάλο γλέντι, γιατί, όπου βλέπουμε καθηγητάδες, φτιαχνόμαστε, ιδιαιτέρως. (Εξαιρούμε, με περίσσιο σεβασμό, τον καθηγητή που έβαλε μερικές ερωτήσεις, που φυσικά, δεν θα τις απαντήσουν ποτέ οι καθεστωτικοί, σαν τον Καραμπελιά, το Μίκη, το Συριζα, το ΚΚΕ,  τον Αλαβάνο, τον Καζάκη, τον Βαρουφάκη  και άλλους).

Όποιος έχει γεννητικά όργανα (άνδρες και γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και αμφισεξουαλικοί), ας μας πουν ποιο είναι το λάθος στη "διακήρυξη της κεντρικής πλατείας Αργοστολίου".

Το λέμε, για να προλάβουμε τις κότες, που θα πουν "κάνετε κριτική, χωρίς να προτείνετε κάτι". Εμείς έχουμε ερωτευτεί αυτό το λαϊκό δημιούργημα και το προτείνουμε. Ποιο είναι το λάθος μας;

Επίσης, να μας εξηγήσουν, γιατί ο πατέρας που δεν έχει ρεύμα στο σπίτι και με δυσκολία βρίσκει λεφτά για φαϊ, απαγόρευσε στα παιδιά του να μοιράσουν προκηρύξεις;

Η εξαθλίωση δε φέρνει επανάσταση. (Ας μη πούμε τι φέρνει και γιατί).

(εικόνα: Δον ΨΥΧΩΤΗΣ)

Πηγή ithacanet.gr

Επισήμανση του Ιαβέρη

Το άρθρο αναδημοσιεύεται αυτούσιο και θα ακολουθήσουν τα σχόλια μας.

Μελαγχολικές αναμνήσεις.

Μάνος Χατζηδάκις 1987 Καλλιμάρμαρο συναυλία ενάντια στην επερχόμενη λαίλαπα της μιντιακής μας εξαθλίωσης.

Πόσοι σήμερα "γλύφουν" εκεί που κατά καιρούς "έφτυναν"

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία! 
Ας σταματήσουμε να είμαστε δούλοι των κερδοσκόπων.

Ομιλία του Κώστα Καζάκου στην αίθουσα της  βουλής των Ελλήνων.

Τις σχέσεις του γερμανικού οίκου μόδας με 

το Τρίτο Ράιχ

αποκαλύπτει νέο βιβλίο

Ο Ούγκο Μπος, σχεδιαστής και ιδρυτής του ομώνυμου οίκου δημιουργούσε τις στολές των Ναζί.

 Ο γερμανικός οίκος μόδας Hugo Boss απολογήθηκε πρόσφατα για το ναζιστικό παρελθόν του, έπειτα από την κυκλοφορία μιας νέας βιογραφίας της εταιρείας που αποκαλύπτει τις σχέσεις του ιδρυτή της Ούγκο Μπος (1885–1948) με το Τρίτο Ράιχ.

Σύμφωνα με το βιβλίο «Hugo Boss, 1924-1945», ο σχεδιαστής Ούγκο Μπος που δημιούργησε την ομώνυμη εταιρεία ρούχων το 1924 στην Μέτσινγκεν, μια μικρή πόλη νότια της Στουτγκάρδης -όπου και εξακολουθεί να έχει τη βάση της- δεν ήταν μόνο ο αγαπημένος μόδιστρος του Χίτλερ, αλλά είχε αναλάβει να προμηθεύει στολές στον στρατό των Ναζί.

Μετά τον πόλεμο ο σχεδιαστής ισχυρίστηκε ότι είχε υποστηρίξει τον Χίτλερ για να σώσει την εταιρεία του και όχι γιατί πίστευε σε όσα πρέσβευε το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα, ωστόσο νέες ιστορικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι ήταν ταγμένος ιδεολογικά μαζί του.

Το νέο αυτό βιβλίο δημοσιεύει στοιχεία που δείχνουν ότι κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου η εταιρεία χρησιμοποιούσε 140 Πολωνούς εργάτες οι οποίοι είχαν απαχθεί από την Γκεστάπο.

Στο εργοστάσιο ρούχων στη Μέτσινγκεν, στο Μπάντεν-Βίρτενμπεργκ, το εργατικό δυναμικό συμπλήρωναν και 40 Γάλλοι αιχμάλωτοι πολέμου οι οποίοι έφτιαχναν τις στολές της Βέρμαχτ.

«Είναι προφανές ότι ο Ούγκο Μπος δεν είχε ενταχθεί με το κόμμα του Χίτλερ μόνο για να εξασφαλίζει συμβάσεις έργων, αλλά και γιατί πίστευε στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα των Γερμανών» γράφει ο Ρόμαν Κόστερ, ιστορικός της Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Bundeswehr του Μοναχό, στο βιβλίο του «Hugo Boss, 1924-1945».

Μια από τις πρώτες συμβάσεις εργασίας του οίκου με την κυβέρνηση του Χίτλερ ήταν να κατασκευάζει τα καφέ πουκάμισα των Ναζί, ενώ μέχρι το 1938 η φίρμα δημιουργούσε τις στολές του στρατού αλλά και της παραστρατιωτικής οργάνωσης  Waffen SS.

Από τον Απρίλιο του 1940, ο Ούγκο Μπος χρησιμοποιούσε στο εργοστάσιό του καταναγκαστική εργασία, κυρίως γυναικών.

Σε απάντηση των νέων αυτών στοιχείων που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας ο οίκος δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα του: «Επιθυμούμε να εκφράσουμε τη βαθιά μας λύπη για όσους υπέφεραν και ταλαιπωρήθηκαν από την διοίκηση του Ούγκο Φερντιναντ Μπος και τους νόμους του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος».

Για την ιστορία αξίζει να σημειώσουμε ότι μετά τον πόλεμο ο Μπος δικάστηκε και του επιβλήθηκαν πρόστιμα για την συνεργασία του με τους Ναζί.

ΤΟ ΒΗΜΑ 

Πηγή http://pisostapalia.blogspot.com

Βασίλης Λέκκας Είναι επιεικώς Προδότες, επιεικώς Τομάρια!!!

Μπράβο Βασίλη, που έχεις το θάρρος και μιλάς μια και φρόντισες όλα αυτά τα χρόνια να στέκεσαι όρθιος και να μην είσαι όπως η πλειοψηφία των "συναδέλφων" σου που το έχουν "κλειστό" όλον αυτό το καιρό.
Οι λόγοι πασιφανείς σε όλους μας,η αλλοτρίωση, ο εκμαυλισμός και οι ΜΚΟ, πολλές ρε γαμώτο αυτές οι ΜΚΟ και πολλά πάρα πολλά τα αργύρια!!

Περιουσία, όση το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ ...και μια καλά κρυμμένη ιστορία αίσχους και απάτης

Άρθρο | Τρί, 20//09/2011 

Η αξία των 40 μετοχών που κατέχει η οικογένεια Σώρρα είναι ίση με το ετήσιο Παγκόσμιο Ακαθάριστο Προϊόν, το οποίο είναι 50 τρις δολάρια. Το Παγκόσμιο χρέος ιδιωτών και κρατών είναι 70 τρις δολάρια. 

Και μόνο το γεγονός πως ο Προβόπουλος προσπάθησε να κάμει συμβιβασμό με το μεγάλο ποσό των 6 δις ευρώ, δείχνει την αλήθεια των γεγονότων. Λίγο συν, λίγο πλην, οι αριθμοί κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη.

Δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους ποιο θα ήταν σήμερα, το ύψος των εκατοντάδων ή χιλιάδων μετοχών , που πετάχτηκαν , επειδή κάποιοι, καλά τραμπουκωμένοι, τους είπαν πως είναι άχρηστα χαρτιά.

Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων( ή Διακανονισμών) B.I.S.

Η υπόθεση με τα τόσο εξωπραγματικά ποσά είναι αμελητέα παρωνυχίδα στο τεράστιο θέμα τι απέγινε ο χρυσός που λεηλάτησαν οι Ναζί στον πόλεμο σε συνεργασία με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, την τράπεζα όλων των Κεντρικών τραπεζών, η οποία στη διάρκεια του πολέμου είχε πρόεδρο ...τον Αμερικάνο Τόμας Χάριγκτον Μακ Κίτρικ, η δε Βρετανία λάβαινε κανονικά τα μερίσματα της!!!

Αμέσως μετά τον πόλεμο, το θέμα τέθηκε στις παρυφές της συμφωνίας του Breton Woods, αλλά τα πανίσχυρα αμερικάνικα και ναζιστικά κεφάλαια των συνεργατών του Χίτλερ σκέπασαν την υπόθεση.

Τράπεζα Τσεχοσλοβακίας - Τράπεζα Γαλλίας

Διαδρομές του χρυσού, που εκλάπη από κεντρικές τράπεζες κατεχόμενων χωρών, με "διασημότερη"  υπόθεση αυτή της Τσεχοσλοβακίας, αποδείχθηκε,  πως οδηγούσαν ακόμα και στο Λονδίνο.  Οι Τσέχοι, λίγο πριν την κατάληψη της χώρας διοχέτευσαν το χρυσό της Κεντρικής Τράπεζας τους στην Τράπεζα της Αγγλίας, μέσω Τ.Δ.Δ., αλλά μετά την κατοχή της χώρας από τους ναζί, το Λονδίνο υπάκουσε και ...επέστρεψε το χρυσό της ελεύθερης Τσεχοσλοβακίας στους κατακτητές της!!!

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε από τον δημοσιογράφο  και οικονομολόγο Πολ Άινζινγκ, ο οποίος ενημερώθηκε για την συναλλαγή από γνωστό του στην Τράπεζα της Αγγλίας. Ο Άιζινγκ δημοσίευσε την ιστορία στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς (Μάρτιος 1939). Ο ανεξάρτητος βουλευτής των Εργατικών Τζορτζ Στράους άρχισε να τη σκαλίζει, παίρνοντας πληροφορίες από τον Άινζινγκ κι έκανε ερωτήσεις στη βουλή, παίρνοντας αόριστες απαντήσεις. Στις 31 Μαϊου 1939 το θέμα μεταδόθηκε από το Ασοσιέιτεντ Πρεςς. Στη διάρκεια του πολέμου, ο Άινζινγκ συνάντησε τον ολλανδό αντιπρόεδρο της Τ.Δ.Δ. , στο Λονδίνο κ. Τζ.Γ. Μπέιεν και πήρε την απάντηση: "Το χρυσάφι δεν έφυγε ποτέ από το Λονδίνο".

Η αλήθεια είναι πως το χρυσάφι δεν χρειαζόταν να φύγει από το Λονδίνο, γιατί έκαναν λογιστικές εγγραφές σε τραπεζικούς λογαριασμούς, με βάση τα αποθέματα χρυσού της Τσεχοσλοβακίας, από τους οποίους οι ναζί έκαναν πληρωμές! Με κάποιο τέτοιο τρόπο , ο χρυσός της Τράπεζας της Ανατολής έχει εγγραφεί σε άγνωστους τραπεζικούς λογαριασμούς, με άγνωστους παραλήπτες.

Στην υπόθεση αυτής της μεταφοράς εμπλέκεται και η Τράπεζα της Γαλλίας, η οποία ήταν θεματοφύλακας του χρυσού και στην υπόθεση της Τράπεζας Ανατολής. Ο γενικός διευθυντής της ΤΔΔ,  Ροζέ Ομπουάν, ο οποίος προερχόταν από την Τράπεζα της Γαλλίας έλαβε μέρος στη διαδικασία "επιστροφής" του χρυσού, μέσω λογιστικών εγγραφών.

Επίσης, ο βέλγος διευθυντής της ΤΔΔ , Αλεξάντρ Γκαλοπέν, τον Ιούνιο του 1940, είχε κατασχέσει χρυσό που έστειλε η βελγική κυβέρνηση στην Τράπεζα της Γαλλίας, τον φυγάδευσε στο Ντακάρ της Βόρειας Αφρικής και από εκεί στη ΡάιχσΜπανκ των ναζί. Οι εξόριστοι εκπρόσωποι της Τράπεζας του Βελγίου έκαμαν αγωγή στην Τράπεζα της Γαλλίας, στις ΗΠΑ. Το Ανώτατο δικαστήριο δικαίωσε την Τράπεζα του Βελγίου και έδωσε εντολή στην Τράπεζα της Γαλλίας να πληρώσει. Ο εκπρόσωπος της Τράπεζας δήλωσε αδυναμία έφεσης και πληρωμής, όταν λίγο μετά οι Γερμανοί κατέλαβαν τη Γαλλία. Έτσι το χρυσάφι έμεινε στα χέρια των ναζί, αλλά ο "εκπρόσωπος" συνέχισε να αμοίβεται κανονικά από την κατακτημένη Τράπεζα της Γαλλίας.

Οι απίστευτες ιστορίες δεν έχουν τελειωμό, αλλά  σταματάμε εδώ.

Ωραίο  "θεματοφύλακα" είχαν τα αφεντικά της Εθνικής και όλοι θα πουν, σήμερα, στην οικογένεια "δεν ξέρω, δεν είδα, δεν μπορώ"!Όταν τα στελέχη της τράπεζας, που ήταν μεγαλομέτοχος το ελληνικό κράτος έλεγαν στους δυστυχείς μικρομετόχους πως έχετε "άχρηστα  χαρτιά" στα χέρια σας, ήξεραν και έλεγαν ψέματα.  Είναι  βέβαιο πως,  βαφτίζοντας "άχρηστες" τις χρυσοφόρες μετοχές, κάποιοι  έφαγαν καλά. Αλλά, στη "δημοκρατία", που έχουμε, πάνε φυλακή μόνο οι φτωχοί.

Οι υπόλοιποι φίλοι των ναζί:

Ο μεγάλος όγκος του χρυσού των ναζί προερχόταν από τις τράπεζες της Αυστρίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Τσεχοσλοβακίας  και ...από το λιώσιμο των χρυσών δοντιών, γυαλιών, αναπτήρων και χρυσαφικών των δολοφονημένων  Εβραίων. Εβραίοι τραπεζίτες διακινούσαν το χρυσό των δολοφονημένων εβραίων!!!

Αμερικάνικες εταιρείες, όπως η ΙΤΤ, η Στάνταρντ Όιλ, η Τζένεραλ Μότορς, η Τσέηζ Μανχάταν Μπανκ, η Μόργκαν Στάνλεϋ και η Φορντ είχαν στενή συνεργασία με τους ναζί σε όλη τη διάρκεια του πολέμου και διατήρησαν σε όλη την περίοδο της ματωβαμένης σύρραξης τα υποκαταστήματα τους στη Γερμανία.  Η συνεργασία, όπως η τροφοδοσία των γερμανών με πετρέλαιο, από την Στάνταρντ Όιλ, για να σκοτώνουν στρατιώτες των συμμάχων,  γινόταν μέσω "ουδέτερων κρατών", όπως η Ελβετία, η Ισπανία και η Πορτογαλία.

Η Στάνταρντ Όιλ  δεν έχασε τάνκερς, κατά τον πόλεμο των υποβρυχίων, μια και μετέφερε το πετρέλαιο των ναζί. Η Φορντ έφτιαχνε φορτηγά για τους Ναζί. Η ΙΤΤ βελτίωνε τα επικοινωνιακά δίκτυα των γερμανών. Να σημειωθεί πως η ΙΤΤ ήταν το επίσημο όργανο της Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ!!!

Είναι προφανές, από το κουκούλωμα του θέματος, πως ο χρυσός κατέληξε στα χέρια ιδιωτών και αξιωματούχων των ναζιστικών και συμμαχικών κυβερνήσεων.

Ο Κέϋνς, εμπνευστής των συμφωνιών του Breton Woods, απαίτησε στις συμφωνίες να περιληφθεί η διάλυση της BIS (Τ.Δ.Δ.), κάτι που δεν έγινε, χάρις στους γεμάτο χρυσό προστάτες. Στο τέλος, επηρεασμένος και από τη Ρωσίδα σύζυγο του, υπανεχώρησε!

Οι λαοί σκοτώνονταν και αυτοί που και σήμερα κυβερνούν τον πλανήτη έκαναν δουλειές και μοιράζονταν τον κλεμμένο χρυσό.

Nα θυμίσουμε πως ο όρος "Νέα Τάξη Πραγμάτων" πρωτακούστηκε από τα χείλη του Αδόλφου Χίτλερ. Μπορεί αυτή να πάλιωσε, όμως έμεινε η ίδια. Αυτοί που και σήμερα κυβερνούν τον πλανήτη, με την "μοντέρνα" επωνυμία "παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση" είχαν σοβαρούς λόγους να στηρίζουν τον νονό της ιδέας, εξαερώνοντας, μαζί του το χρυσό των λαών. 

Τα στοιχεία προέρχονται από τα επίσημα αρχεία των κυβερνήσεων των ΗΠΑ, Μ.Βρετανίας και Γερμανίας, μερικά από τα οποία άνοιξαν μετά από δικαστικές αποφάσεις, χάρις στην έρευνα πολλών δημοσιογράφων, φοιτητών  και πανεπιστημιακών φορέων  και κυρίως του αμερικανού Τσαρλς Χίγκαμ, ο οποίος ξεκίνησε την έρευνα του, αναζητώντας τη σχέση του ...ηθοποιού΄Ερολ Φλυν με τους Ναζί, αλλά έπεσε σε βαθειά νερά. Τα περισσότερα στοιχεία διέρρεαν από έντιμους αξιωματούχους, που πλήρωσαν την εντιμότητα τους. Φυσιογνωμία στη μάχη αυτή ήταν ο αμερικανός υπουργός οικονομικών Χένρι Μοργκεντάου.

Εννοείται πως στις υποθέσεις αυτές εμπλέκεται και η λεηλασία του ελληνικού χρυσού, ελάχιστο μέρος της οποίας είναι οι μετοχές της οικογένειας Σώρρα. Και υπάρχουν έρευνες (Κουτί της Πανδώρας) που συνδέουν την λεηλασία του ελληνικού χρυσού, με μεταπολεμικούς πολιτικούς, με την άρνηση της Ελλάδας να ζητήσει επιστροφή και αποζημιώσεις και με την απελευθέρωση του μοναδικού γερμανού εγκληματία πολέμου, που δικάστηκε στην Ελλάδα.

(Δεν υπάρχουν ιστορικά ίχνη για το τι έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, σε όλη την περίοδο της κατοχής. Διάβαζε; Ίσως, η απρόοπτη επιλογή του από τη γερμανόφιλη Φρειδερικήα, για τη διαδοχή του Παπάγου, να έχει την εξήγηση της, κάπου εκεί γύρω).

Banksters είναι η λέξη που αντιπροσωπεύει τέλεια τους τραπεζίτες. Τους ίδιους , τότε και τώρα.

Τώρα, εσύ  έλληνα, πλήρωνε.

Το χρήμα ανήκει, διαχρονικά, στους τραπεζίτες και τα πολιτικά τσιράκια τους.

Ποιες ιδεολογίες, ποια έθνη και ποιοι πόλεμοι;

ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ. ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ. ΠΑΓΩΜΑ ΧΡΕΩΝ ΙΔΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ. ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ.

ΣΥΝΤΑΧΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΟΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ.

(Την υπόθεση έβγαλε το zougla.gr. Συγκεντρωμένη τεκμηρίωση για την αξία των 40 μετοχών, βρήκαμε και στον ΛΟΓΙΟ ΕΡΜΗ)

(η εικόνα είναι του Δον ΨΥΧΩΤΗ)

Πηγή ithacanet.gr

Για τα εγχώρια παπαγαλάκια της "μιντιακής μας δημοκρατίας"

Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στις 8 Αυγούστου 2011 στην σουηδική εφημερίδα Dagens Nyheter, ναυαρχίδας του σουηδικού τύπου, και περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα αντικειμενικά, κόντρα στην κυρίαρχη προπαγάνδα των ευρωπαϊκών ΜΜΕ (και των σουηδικών ΜΜΕ δυστυχώς μεταξύ αυτών).


                                             ----------------------------------------------


Η Ελλάδα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην οικονομική κρίση. Η Κάισα Έκις Έκμαν επισκέφτηκε μια παρεξηγημένη χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο, όπου..όλοι συμφωνούν μεταξύ τους.


Πώς θα νιώθαμε αν όλα όσα μας ανήκαν πουλιόνταν για να ξεπληρώσουμε δάνεια από τα οποία δεν είδαμε ποτέ όφελος; Αν οι μισθοί μας μειώνονταν στο μισό και τα λεφτά πήγαιναν κατευθείαν σε ξένες τράπεζες; Και αν εμείς, ενώ προετοιμαζόμασταν να ζήσουμε στο όριο διαβίωσης, ως επιστέγασμα όλων αποκαλούμασταν τεμπέληδες και κακομαθημένοι; Αν κάποιος εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση, μπορεί να αποκτήσει μια ιδέα πώς είναι να είσαι Έλληνας αυτή τη στιγμή.


Έχω μόλις επιστρέψει από την Ελλάδα. Σε μία χώρα που βρίσκεται σε κρίση επικρατεί μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Μια καχεξία και απελπισία, αναμεμιγμένη με την πολιτική αφύπνιση που ακολουθεί μεγάλα γεγονότα και προκαλεί ευφορία. Ξαφνικά, οι χαμηλοί μισθοί και η δυσκολία πληρωμής των λογαριασμών, από ατομικό πρόβλημα του καθενός, απέκτησαν κοινό πολιτικό περιεχόμενο. Ορισμένοι σκέφτονται να μεταναστεύσουν. Άλλοι να ρίξουν την κυβέρνηση. Μια αναγκαία αντιασφυξιογόνα μάσκα κρέμεται σε πολλά σπίτια, ως ανάμνηση των διαδηλώσεων των 28 και 29 Ιούνη, οπότε το κοινοβούλιο υπερψήφισε το πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι έχω βρεθεί παλιότερα σε χώρα όπου όλοι μα όλοι που συνάντησα να συμφωνούν. Είναι όλοι αγανακτισμένοι με το ευρώ, με τη Γερμανία, με την κυβέρνησή τους και με τους εαυτούς τους που την ψήφισαν. Ύστερα από μια βδομάδα στην Αθήνα, μπορώ να πω ότι αν ήμουν Ελληνίδα, θα ήμουν κι εγώ αγανακτισμένη.


Αυτά που μαθαίνουμε για την Ελλάδα από τις σουηδικές εφημερίδες είναι πάνω κάτω ότι οι Έλληνες δουλεύουν πολύ λίγο και αμείβονται πολύ καλά. Ο υπουργός Οικονομικών της χώρας μας, Άντρες Μπόρι, έχει δηλώσει ότι «οι Έλληνες βγαίνουν στη σύνταξη στα 40». Στο άρθρο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για την Ελλάδα» της 17/6 στην Dagens Nyheter γραφόταν ότι οι μισθοί στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα». Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ έκανε έκκληση στους Έλληνες να δουλεύουν περισσότερο και να μην κάνουν τόσο πολύ καιρό διακοπές. Όλα αυτά καρυκευμένα με τη συνηθισμένη μπούρδα περί ενός τεράστιου και μη αποτελεσματικού κράτους. Τώρα θα αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση και θα τους δανείσει ακόμα περισσότερα χρήματα, αυτό θα μπορούσε να βάλει σε μια τάξη τα πράγματα, άρα γιατί διαμαρτύρονται;


Τι τραγικός αχταρμάς παραπληροφόρησης! Και τι τραγική έλλειψη αλληλεγγύης προς μία χώρα που οφείλουμε τώρα να υποστηρίξουμε! Οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρώπη – 42 ώρες τη βδομάδα σύμφωνα με τη Eurostat, την στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 803 ευρώ. Το πραγματικό όριο συνταξιοδοτησης δεν είναι τα 40 χρόνια, όπως ισχυρίζεται ο Άντερς Μπόρι, αλλά τα 61,4.


Πρόκειται δηλαδή για έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους και ταυτόχρονα πιο χαμηλά αμειβόμενους λαούς της Ευρώπης. Όμως έχουν μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και όχι από κάποια αμιγώς δικιά της μεγάλη παραγωγή. Και μια χώρα με ένα διερρηγμένο κοινωνικό συμβόλαιο. Όπου ο κόσμος δεν εμπιστεύεται το κράτος ενώ το κράτος δεν παρέχει στους πολίτες του ούτε τις βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Και το οποίο, ως επιστέγασμα όλων, βρίσκεται στη θηλιά του ευρώ.


Κάθε εθνικό νόμισμα μπορεί να παρομοιαστεί με ένα ρούχο. Κάθε χώρα φορούσε μέχρι πρότινος το ρούχο που της ταίριαζε. Μπορούσε να το στενέψει και να το φαρδύνει αν ήταν ανάγκη. Για παράδειγμα, μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της σε περίοδο κρίσης, ή να αυξομειώνει τα επιτόκια ανάλογα με τι ανάγκες της.


Όταν όμως εισήχθη το ευρώ, όλες οι χώρες έπρεπε ξαφνικά να φορέσουν τα ίδια ρούχα. Μόνο που τα μέτρα των ρούχων πάρθηκαν για να ταιριάζουν σε ορισμένες μόνο χώρες – όπως τη Γερμανία και τη Γαλλία. Για άλλες χώρες, όπως η Ελλάδα, το εν λόγω κουστούμι δεν ταίριαζε.


Η Ελλάδα κυβερνάται για δεκαετίες από δύο «δυναστείες» – τη συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, με δύο οικογένειες στην κορυφή, μία στο κάθε κόμμα. Και οι δύο κυβερνήσεις έχουν πάρει μεγάλα δάνεια, αλλά λίγοι ξέρουν τι δρόμο πήραν τα χρήματα των δανείων. Πολλά από αυτά έχουν εξαφανιστεί στη διαφθορά και σε σκοτεινά συμβόλαια. Λέγεται ότι η κατασκευή ενός δρόμου στην Ελλάδα κοστίζει πολύ περισσότερο [ οκταπλασια]  απ’ ότι στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς παρεμβάλλονται πάρα πολλοί μεσάζοντες. Έ ο  λαός δεν θέλει να πληρώνει φόρους μιας και δεν παίρνει τίποτα ως ανταπόδοση από το κράτος. Ενα μεγάλο μέρος των φορολογικών εσόδων πηγαίνει στη στήριξη μιας κρατικής γραφειοκρατίας που υπάρχει για να εξυπηρετεί μόνο τον εαυτό της. Ταυτόχρονα οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες αποτελούν πονεμένη ιστορία για τον κόσμο. Ένας ασθενής πρέπει να πληρώσει φακελάκι στο γιατρό για να τον φροντίσει, ενώ οι Έλληνες μαθητές χρειάζονται ιδιαίτερα μαθήματα για να ανταποκριθούν στις σχολικές εξετάσεις. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε η οικονομική κρίση το 2008. Η Ελλάδα, η οικονομία της οποίας εξαρτάται από τον τουρισμό, επλήγη ακόμα πιο σκληρά.


Υπό άλλες συνθήκες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποτιμήσει το εθνικό νόμισμα για βγει η χώρα από την κρίση. Όμως μετά την εισαγωγή του ευρώ, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Ελλάδα περιορίζεται από το κουστούμι της το οποίο δεν μπορεί να βγάλει. Κι έτσι το κουστούμι καταστρέφεται – μόνο που αυτό δεν επιτρέπεται να συμβεί, καθώς το ίδιο φοράνε και οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι προτιμότερο λοιπόν να πετσοκοφτεί αυτός που το φοράει.


Αυτό ονομάζεται «εσωτερική υποτίμηση» και σημαίνει απλά ότι αντί να υποτιμηθεί η αξία του νομίσματος περικόπτεται το εισόδημα του λαού. Κατ’ απαίτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι Έλληνες κρατικοί γραφειοκράτες έβαλαν σε εφαρμογή ένα σχέδιο. Οι μισθοί θα συμπιεστούν και μεγάλα τμήματα γης θα ιδιωτικοποιηθούν. Παραλίες, αεροδρόμια, εθνικές οδοί και κατά το ήμισυ όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουληθούν. Στην πλατεία Συντάγματος κυκλοφορεί μια φήμη ότι η Ακρόπολη θα εξαγοραστεί από μια γερμανική εταιρεία.


Έμενα στο σπίτι κάποιων νέων που ανήκουν στη «γενιά των 700 ευρώ». Σύντομα θα μεταμορφωθούν στη «γενιά των 500 ευρώ». Είναι στην ηλικία μου – 30 χρονών και πάνω – όχι τόσο νέοι τελικά, όπως νιώθουν πιο νέοι απ’ ότι είναι καθώς ακόμα αναρωτιούνται τι θα κάνουν στο μέλλον. Κανείς τους δεν έχει παιδιά. Το να κάνουν παιδιά είναι κάτι αδιανόητο γι’ αυτούς. Είναι μορφωμένοι, έχουν πολλά χρόνια πανεπιστημιακών σπουδών στο ενεργητικό τους, όμως δουλεύουν ευκαιριακά ως διακοσμητές γάμων. Ο ασφαλέστερος τρόπος να βρουν μια σταθερή δουλειά ήταν παλιότερα δια μέσου του κράτους, όμως αυτό πρόκειται τώρα να αλλάξει. Η κατάσταση αυτή δεν είναι εντελώς άγνωστη· το ίδιο ισχύει για τη γενιά μας σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που στην Ελλάδα συμπιέζονται επιπλέον οι μισθοί μέχρι το κατώτερο όριο, με πρόσχημα την κρίση.


Στην πλατεία Συντάγματος διοργανώνεται κάθε απόγευμα συνέλευση. Όταν βρέθηκα εκεί στα μέσα του Ιούλη, ο αρχικός ενθουσιασμός είχε κάπως υποχωρήσει. Οι συμμετέχοντες δεν ήταν πια χιλιάδες, παρά εκατοντάδες. Ο καθένας μπορούσε να πάρει το λόγο και να μιλήσει ενώ τα θέματα ήταν διάφορα: από προτάσεις για γενική απεργία μέχρι εκκλήσεις να μην κλέβονται αντικείμενα από τους συγκεντρωμένους στην πλατεία. Ορισμένες ελληνικές λέξεις στριφογυρίζουν επίμονα στο μυαλό μου. Μία από αυτές είναι ο «Ισημερινός», που Σημαίνει Εκουαδόρ. Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ, Ραφαέλ Κορέα, ήταν ένας μεγάλος ήρωας για την πλατεία. Τρεις στους τέσσερις Έλληνες επιθυμούν η Ελλάδα να ακολουθήσει το παράδειγμα του Εκουαδόρ και της Αργεντινής: να κηρύξει στάση πληρωμών του χρέους. Ένας στους τέσσερις θέλει να φύγει η χώρα από το ευρώ. Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι Έλληνες δεν είναι εξοργισμένοι με ένα αναγκαίο κακό – παρά με ένα μη αναγκαίο κακό.


Το πακέτο στήριξης που δόθηκε στην Ελλάδα δεν επιλύει την κρίση, παρά αναγκάζει τη χώρα να βυθιστεί βαθύτερα σ’ αυτήν. Αντί να γίνουν επενδύσεις στην ύπαιθρο, να φτιαχτεί κάποια παραγωγή που να μην βασίζεται στον τουρισμό, να χτιστεί κράτος πρόνοιας και να γεμίσει ο λαός αισιοδοξία, περικόπτονται τα εισοδήματα του κόσμου. Το ΔΝΤ, διαβόητο για τις πολιτικές λεηλασίας του στον τρίτο κόσμο, τα μάζεψε και έφυγε από τη Λατινική Αμερική. Τώρα κατασπαράσσει τα άκρα της Ευρώπης. Θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί;


Κάισα Έκις Έκμαν


http://www.dn.se/kultur-noje/debatt-essa/kajsa-ekis-ekman-nar-eurokostymen-inte-passar

Ανέτοιμοι, από καιρό

Tου Νικου Γ. Ξυδακη


Οι εξελίξεις τα τελευταία εικοσιτετράωρα επισφραγίζουν την εικόνα του Σαββατοκύριακου της ΔΕΘ, ότι δηλαδή η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών και, κυρίως, έχει χάσει κάθε πρωτοβουλία κινήσεων στο πολιτικό πεδίο.
Η κυβέρνηση σύρεται σε σπασμωδικές κινήσεις, ραπιζόμενη διαρκώς από την τρόικα και τους Ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι επισημαίνουν όχι μόνο την ασυνεπή της στάση στην τήρηση των συμφωνημένων, αλλά επιπλέον επιπλήττουν την πανικόβλητη Αθήνα για τους παράλογους και μη αποδοτικούς φόρους που επιβάλλει στους πολίτες, όπως π. χ. το χαράτσι ακινήτων με είσπραξη μέσω ΔΕΗ.
Στο εσωτερικό μέτωπο η κυβέρνηση έχει χάσει το πολυτιμότερο: την εμπιστοσύνη των πολιτών. Κανείς δεν πιστεύει ότι τούτο το κύμα περικοπών θα είναι το τελευταίο, κανείς δεν πιστεύει κανέναν. Η απώλεια εμπιστοσύνης προς την ηγεσία, μαζί με την ύφεση και την ανεργία, σκορπούν παγωνιά στο κοινωνικό σώμα. Ας τελειώνει ο αργός θάνατος: αυτό ακούγεται παντού.
Το χειρότερο όλων δεν είναι ότι στέρεψαν τα νοικοκυριά από την έκτακτη φορολόγηση και την ύφεση, αλλά ότι στερεύουν η πίστη, η εμπιστοσύνη προς τις δυνάμεις της ηγεσίας και η αυτοπεποίθηση, δηλαδή η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της ίδιας της κοινωνίας να ανασχέσει την πτώση και να μπει σε τροχιά ανάκαμψης. Ωστε το βαθύτερο πρόβλημα της χώρας πλέον υπερβαίνει την έγκαιρη εκταμίευση της δόσης, υπερβαίνει τη δημοσιονομική ασθένεια, υπερβαίνει ακόμη και την ύφεση.
Ολα αυτά υπάρχουν, αλλά η ακραία συνέπειά τους είναι ότι η κοινωνία χάνει την εμπιστοσύνη της στον εαυτό της, νιώθει ότι έχουν διαρρηχθεί οι αντοχές της, και βέβαια νιώθει βαθιά διαψευσμένη, προδομένη, από τις πολιτικές ηγεσίες, που ωστόσο η ίδια η κοινωνία επέλεγε επί σειρά ετών.
Στα μάτια της κοινής γνώμης, είναι φανερό ότι το παρόν πολιτικό προσωπικό απλούστατα είναι ανεπαρκές, δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την ιστορική κρίση· οι πολιτικοί μας ήταν φτιαγμένοι και μαθημένοι σε έργα χαμηλής πολιτικής, χαμηλών απαιτήσεων. Οταν ήρθε η ώρα της κρίσης, φάνηκε πόσο ανέτοιμοι και ανεπαρκείς ήταν.
Τούτη η πικρή επίγνωση βεβαίως δεν παρηγορεί. Μάλιστα αυτή η επίγνωση ανεπάρκειας ίσως επιδεινώνει την αίσθηση ανημπόριας και την απόγνωση. Παρ’ όλα αυτά, είμαστε αναγκασμένοι, είμαστε προορισμένοι να επιβιώσουμε. Θα επιβιώσουμε. Με κραδασμούς, με αναστατώσεις, με πόνο, με εκλογές, με τούτη ή την άλλη κυβέρνηση, με νέους ηγέτες, με νέες ιδέες. Σίγουρα με περισσότερη ειλικρίνεια και αυτοκριτική, έτοιμοι για αλλαγές και προσαρμογή.
Πρωταρχικό μέλημα, η διατήρηση της συνοχής και μιας εύτακτης λειτουργίας της κοινωνίας, ανεξαρτήτως υλικών δυσχερειών: αυτό μπορούμε να το εξασφαλίσουμε στους εαυτούς μας.
Αλλωστε, δεν είμαστε μόνοι σε αυτή την ιστορική καμπή: όλη η Ευρώπη βρίσκεται στην τροχιά της κρίσης, εμείς όμως είχαμε και πάλι την ατυχία της πρωτιάς.


Πηγή kathimerini.gr

ναυτίλος

• εκ ποδών...

  Οταν πριν από πολλά χρόνια απορούσαμε ορισμένοι, γιατί αρχίσαμε να εισάγουμε πατάτες απ' την Τουρκία ή ντομάτες απ' την Ιορδανία, οι νεόκοποι τότε τελάληδες του νεοφιλελευθερισμού (τα ίδια τσακάλια που ακόμα και τώρα συνεχίζουν ξεδιάντροπα να προπαγανδίζουν τα ίδια) μας απαντούσαν: «γιατί όχι; αφού είναι φθηνότερα!»... Ομοίως και με τις επιδοτήσεις! όταν -πάλι πριν από πολλά χρόνια- ορισμένοι διαπιστώναμε τον εκμαυλισμό πολλών απ' τους γεωργούς καθώς και την επερχόμενη έτσι εγκατάλειψη των αγρών, οι «εκσυγχρονιστές» (η άλλη όψη των νεοφιλελεύθερων) αντιπαρήρχοντο τις αιτιάσεις μας κι επέμεναν στην ψευδή ευμάρεια των δανεικών, με μόνο πρόταγμα τη διαιώνιση του πελατειακού τους συστήματος... Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Διότι οι ίδιοι αλιτήριοι ολετήρες λένε τώρα με μεγάλη άνεση τα αντίθετα! Κι όχι μόνον, αλλά βρίζουν κι από πάνω αυτούς εκ των παραγωγών που εξόντωσαν ή εκμαύλισαν. Μιλούν τώρα χωρίς ίχνος ντροπής για «επιστροφή στη γη» - ουδείς τους πιστεύει! Ούτε οι ίδιοι τον εαυτόν τους. Αλλά τι άλλο να κάνουν; μόνον τα ψέματα τους έχουν απομείνει... Η αμηχανία του αρλουμπολογείν...
  Οι υπάλληλοι της ΕΡΤ ζητούν την εξαίρεσή τους απ' τον νόμο περί εργασιακής εφεδρείας -αν είναι έτσι, κακώς! Την κατάργηση του νόμου θα έπρεπε να ζητούν κι όχι την εξαίρεσή τους απ' αυτόν...
  Κατά τα άλλα, γιατί να κλείσει η ΕΤ1 που συχνά βάζει ωραίες ταινίες κι έχει και ενδιαφέρουσες εκπομπές λόγου -απ' τον πατέρα του τη βρήκε ο κυρ Μόσιαλος και την κλείνει; γιατί να συρρικνωθούν
  τα κρατικά μέσα (όσον κι αν υφίστανται κομματική κακοποίηση); για να δοθεί περισσότερος ζωτικός χώρος στα ιδιωτικά κανάλια; γιατί
  να κλείσουν κρατικά μέσα και να μην πληρώνουν τις δημόσιες συχνότητες που χρησιμοποιούν τζάμπα τα ιδιωτικά; Για μιαν ακόμα φορά η κυβέρνηση αξιοποιεί τη νοσηρή κατάσταση που η ίδια και οι προκάτοχες κυβερνήσεις δημιούργησαν, για να καταστρέψει,
  αντί να εξορθολογήσει και να βελτιώσει. Και βεβαίως για άλλη μια φορά «πλεονάζον προσωπικό» δεν θα είναι τα ρουσφέτια της και οι πελάτες της, αλλά όλοι οι υπόλοιποι - κι όποιον πάρει ο χάρος της απόλυσης, της απαξίωσης, του αργού μαρασμού...
  ***
  Περισσότεροι παρά ποτέ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι άστεγοι στη Βρετανία! Κι αυτοί μαζί με τον Πάγκαλο τα φάγανε...
  ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.ΙΧ.2011