• 
  Τα Πάγια των Αθηνών
  
  
  

  ·                      Στ᾿ Ἀστεῖα Παίζαμε! Tου Μανώλη Αναγνωστάκη

  Δὲ χάσαμε μόνο τὸν τιποτένιο μισθό μας
  Μέσα στὴ μέθη τοῦ παιχνιδιοῦ σᾶς δώσαμε καὶ τὶς γυναῖκες μας
  Τὰ πιὸ ἀκριβὰ ἐνθύμια ποὺ μέσα στὴν κάσα κρύβαμε
  Στὸ τέλος τὸ ἴδιο τὸ σπίτι μας μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντα.
  Νύχτες ἀτέλειωτες παίζαμε, μακριὰ ἀπ᾿ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας
  Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τὰ φύλλα τοῦ ἡμεροδείχτη
  Δὲ βγάλαμε ποτὲ καλὸ χαρτί, χάναμε· χάναμε ὁλοένα
  Πῶς θὰ φύγουμε τώρα; ποῦ θὰ πᾶμε; ποιὸς θὰ μᾶς δεχτεῖ;
  Δῶστε μας πίσω τὰ χρόνια μας δῶστε μας πίσω τὰ χαρτιά μας
  Κλέφτες!

  Στὰ ψέματα παίζαμε!
  
  
  

  Αφιερωμένο σε όλες και όλους που κάθε βδομάδα «στήνουν» και από μια επανάσταση μια εξέγερση στο μυαλό τους.
  Επανάσταση με παραγγελιές τέλος πότε θα το καταλάβετε «σύντροφοι? Πότε θα καταλάβετε ότι η τελευταία παραγγελιά ήταν αυτή του Νίκου Κοεμτζή για τις περίφημες Βεργούλες, με τα γνωστά βεβαίως αποτελέσματα.
  Η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη πολύ περισσότερο Αίγυπτος, αυτό που θα γίνει αν γίνει, από τον λαό της θα σηματοδοτήσει το νέο, το ελευθερωτικό και για το λόγο αυτό δεν αφορά συνήθειες πελατών πολιτών αλλά ανθρώπων προσώπων.
  Θα αργήσει είναι βέβαιο γιατί πρώτα από όλα πρέπει να ξεχαρβαλωθεί η καπιταλιστική ατομικιστική νοοτροπία ντυμένη με το μανδύα της μαζικής καταναλωτικής δημοκρατικής αντίληψης που θέλγει σύσσωμο το ΟΛΟΝ του πολιτικού τζαρτζελέ και της κεντρο- αριστεράς και της προόδου.
  Μεταμφιεσμένοι πολίτες που υπόσχονται με κευνσιανά μαντζούνια την περεταίρω «υποδούλωση» της συνείδησης του ανθρώπου θηρίου κυρίαρχου και κατακτητή, εν ονόματι της ταξικής δικαίωσης.To  δικαίωμα σε ότι δεν ανήκει σε κανέναν να υποταχτεί ο πλανήτης στα κέφια της «ανθρωπότητας»  δεν σας το «μίλησε» ποτέ κανείς.
  Μανιχαιστές και προτεστάντες ένα κουβάρι που υπόσχονται ελευθεριάζουσες νοοτροπίες ακοπίαστης συνέχισης του καταναλώνω και αδιαφορώ για τους επόμενους…
  Πελάτες πολίτες της τυφλής βίας και του μίσους που δεν μπορούν ν αρθρώσουν μια λέξη κλειδί παρά μόνο αντανακλαστικές απειλές στην συμπεριφορά του ολιγαρχικού κράτους.
  Δεν απαντούν με τη λέξη ζωή, σεβασμός με αποφασιστικότητα, και τότε θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος του συστήματος.
  Προς το παρόν ο ΓΑΠ άφησε για μια ακόμη φορά καμιά 100αριά μέτρα τους αντιμνημονιακούς σαλτιμπάγκους της συσκότισης και των γενικόλογων συνθημάτων , δημοψήφισμα, συνταγματική αναθεώρηση κ.α, θέτοντας το αμείλικτο δίλλημα στους πελάτες, ζωή ή 4χ4, ζωή ή «συντάξεις», ζωή ή «εξασφαλισμένο «καταναλωτικό» επίδομα, έστω και μια θέση απασχόλησης σε κάθε οικογένεια (φεύ) και απελθέτο η λέξις βιοτικόν ,άγνωστη και στους φαντασιακούς «τοίχους» της φατσομπουκάδικης δημοκρατίας των πελατών.

  
  

  Ως τότε κυρίες και κύριοι και τον ΓΑΠ θα υπομένετε, εξ ανάγκης και ένδειας στην πολιτική σας σκέψη και πρόταση. και εμάς θα συνεχίζετε να βασανίζεστε με την ακατάσχετη και ανέξοδη αερολογία σας, μη δυνάμενοι ν απαντήσετε επι του κύριου και βασικού που είναι το βιοτικόν και όχι το επιβιοτικό, όπως επι σειρά ετών έχετε μάθει να  υπερασπίζεσθε.

  
  

  Καληνύχτα "σύντροφοι" η επανάσταση μπορεί να περιμένει χωρίς εσάς για να έχει και μια μικρή πιθανότητα επιτυχίας. 

  
  

  
  

  
  

  • 
    
    
    Ιαβέρης