Άννα μην “κλαις”...

( Η μεγάλη και ειλικρινής συγγνώμη της κ. υπουργού για την μεταρρύθμιση της καθυστέρησης των σχολικών βιβλίων)

Διαβάζοντας σχόλια κακείθεν, μαζί με τις  «ανόητες» απορίες κι επικρίσεις προς την κ. υπουργό παιδείας μας, μούρθαν αυτά τα Μπρεχτικά λόγια στο μυαλό, δεν ξέρω γιατί, απλώς μούρθαν.

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι

Άννα μην κλαίς, θα γυρέψουμε βερεσέ απ΄ το μπακάλη…

Πικρή διαπίστωση για τον «Μιθριδατισμό» που διακατέχει ένα πολύ μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας.

Τυφλές φραστικές επιθέσεις, όχι προς το καταρρέον πολιτικό σύστημα, αλλά στο πρόσωπο μιας υπουργού που δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που λέμε, ο καθείς εφ ό ετάχθη.

Και η κ. υπουργός απ ότι φαίνεται, δεν ετάχθη να υπηρετήσει την Παιδεία αυτής της χώρας, δεν την ενδιαφέρει πρωτίστως ως άνθρωπο (την ειλικρινή συγγνώμη την ακολουθεί και μια γενναία παραίτησις), τι θα κάνουν οι μαθητές της, δεν την ενδιαφέρει η θέση  υπουργού, είτε στο συγκεκριμένο υπουργείο, είτε σε κάποιο άλλο υπουργείο.

Η δημόσια κοινή  γνώμη θα έπρεπε να έχει καταλάβει, τι την ενδιαφέρει τι την  απασχολεί, δεν είναι μυστικό,την ενδιαφέρει  ότι ενδιαφέρει τον κάθε υπουργό, ότι ενδιαφέρει τον κάθε βουλευτή, ότι ενδιαφέρει τον κάθε πολιτευτή, ανά την επικράτεια.

Η αξιωματική αντιπολίτευση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της, γιατί στη συγκεκριμένη συνέντευξη  η κ. υπουργός μίλησε και  για την οικονομία.

Μα δεν μίλησε ούτε για την οικονομία, ούτε και για την Παιδεία, ως αποκλειστικά αυτήν τη στιγμή όφειλε.

Μίλησε όπως μιλούν όλοι και όλες, ως εν δυνάμει «δελφίνος».

Στο πλαίσιο δηλαδή της ίδιας «παθογένειας» όλων των πολιτικών σχηματισμών, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.

Να δηλώσουμε την ηγετική μας παρουσία να «φύγουμε» και να αποφύγουμε να μιλήσουμε τα δικά μας καθήκοντα, τις δικές μας υποχρεώσεις.

Σε ευνομούμενη πολιτεία δεν θα είχε προλάβει να τοποθετηθεί υπουργός που θα είχε άγνοια, ότι η σχολική χρονιά θα άρχιζε χωρίς βιβλία, το τι μπορεί να καταφέρει ο καθένας που τον τοποθετούν σε υπουργικό πόστο, το γνωρίζει πολύ καλά ο «ηγήτορας» του υπουργικού συμβουλίου.

Τον είδατε να μιλήσει όχι βέβαια είναι και αυτός  επιφορτισμένος ελέω Θεού, να σώσει την χώρα, μη γελάτε, το πιστεύει!!!

Η πικρή αλήθεια όμως είναι ότι όχι μόνον στην Ελλάδα , αλλά και αλλού τα ίδια και χειρότερα γίνονται.  Εμπορευματοποίησις των πάντων γαρ.

Στο διαταύτα και η σχολική χρονιά χωρίς βιβλία, και δια του κλασσικού φαβοριτισμού οι τοποθετήσεις εκπαιδευτικών, και κανείς δεν θα  μιλήσει επί της ουσίας, για όλα αυτά, κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια.

Όλα αυτά καμώνονται ότι δεν τα γνωρίζουν, κυβέρνηση, κόμματα* , η εκπαιδευτική συνδικαλιστική ηγεσία, και εγώ μένω με τις απορίες δηλαδή... απορία ψάλτου βήξ!


Δια χειρός Ιαβέρη

Κλείνω με  Μανώλη Αναγνωστάκη.

κι ήθελε ακόμη... 

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα,
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους. 
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις…

*Θα μας προκαλούσε ευχάριστη εντύπωση, αν όλα τα κόμματα, μάς έδιναν τον αριθμό των υμέτερων συνδικαλιστών, για τους/τις «αποσπασμένους/ες», σε κομματικές αποστολές & υπηρεσίες για τον καλό, κακό, καιρό μας