'Η Παναγιά του Αυγούστου ...

«Συνάδει το έγκλημα με την ευγένεια; Τότε το ευγενέστερο έγκλημα είναι η τυραννία» ..................................... (Τη φράση αποδίδει στον Ευριπίδη ο Allan Massie στο έργο του «ΚΑΙΣΑΡ» -εκδόσεις «Θύραθεν», 2009)

- Ευτυχισμένο το 1959!

- Το 1959;

- Βεβαίως! Τότε είχαμε για τελευταία φορά 16,6% ανεργία, όπως και τώρα!

Είδατε, πόσο μπροστά μάς έχουν πάει η «αλλαγή», ο «εκσυγχρονισμός», η «επανίδρυση του κράτους» κι όλα τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του δικομματικού μας μονοκομματισμού;

Το 1959, οι Ελληνες, δεκαπέντε χρόνια μετά τον Πόλεμο και δέκα χρόνια μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, έφευγαν μετανάστες στη Γερμανία, ενώ τώρα

οι Γερμανοί ξανάρχονται στην Ελλάδα και κρατικοποιούν (Ντόυτσε Τέλεκομ) ό,τι εμείς ιδιωτικοποιούμε (ΟΤΕ) -στην Ελλάδα

κουρέλι· της «διαύγειας», των «δράσεων» κι όλων αυτών των βαρβαρισμών του συρμού που μας πνίγουν τόσον όσον και οι ευφημισμοί· για «γενναία μέτρα» μιλούν οι δειλοί, δηλαδή οι Δυνατοί, οι Δυνάστες και τα τσιράκια τους.

Τώρα οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες ζητούν φόρα-παρτίδα απομείωση της εθνικής κυριαρχίας χωρών που έχουν παγιδευτεί σε μιαν πολιτική που σκοτώνει την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη μεταλλάσσει σε οικονομικό Νταχάου για τους εργάτες, τη μικρομεσαία και μεσαία τάξη.

Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για όλους εκείνους τους εξ ημών γραικύλους που τόσα χρόνια τώρα σνόμπαραν την εθνική κυριαρχία, έβριζαν για εθνικιστές όσους ανησυχούσαν για την πατρίδα, κάτι Αλαμαννοί μισθοφόροι -ατάραχοι, που

εξακολουθούν να ρητορεύουν στις αγορές κι απ' τα ΜΜΕ για ακόμα περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Ομοίως Υπουργοί

που ξεφτιλίζονται καθημερινώς -διότι με λάθος στοιχεία παίρνουν μέτρα (έτσι κι αλλοιώς λάθος κι αυτά). Πλην όμως συνεχίζουν!

Στριμώχνουν κάθε μέρα όλο και πιο πολλούς πολίτες στα έσχατα, κι όμως, τα μανικετόκουμπα του Λοβέρδου συνεχίζουν να ομιλούν εξ οθόνης για τη «βιωσιμότητα του χρέους» (αλλά όχι και για τον αβίωτο βίο των ανθρώπων) -θολό φέτος το θέρος

γη παράξενη και ξένη

σαν να μην είμαστε από δω, μαγαρισμένη.

Κι όμως!

Αιώνες τώρα, στο ίδιο τοπίο, στις ίδιες θάλασσες, κάθε βράδυ η νύχτα διδάσκει στον ουρανό το σκοτάδι της και, την αυγή πιο σοφός ξυπνάει όποιος λατρεύει το φως.

Καλώς σας βρήκα, καπετάνισσες και ναυτάκια μου, μου λείψατε...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.VIII.2011 stathis@enet.gr